نگاهی به ذوق زدگی مخالفان دولت از شایعه مذاکره مخفی با آمریکا

گروه سیاسی- محمود یوسفی: خوشحالی رسانه های دوم خردادی از کشف رابطه پنهان ایران و آمریکا در دولت احمدی نژاد و تبلیغات بسیار بر آن عمر چندانی نداشت چرا که مجتبی ثمره هاشمی که در خبر سازی رسانه های آمریکایی و همفکرانشان در ایران، فرستاده دولت ما در مذاکره بود، این خبر را از اساس تکذیب کرد.

گرچه شایعه برگزاری این نشست ابتدا از سوی خبرگزاری فرانسه و سپس از سوی واشنگتن تایمز منتشر شد اما جرقه های اولیه در این زمینه از سوی سایت خبری یاران خاتمی زده شد و آنها هفته گذشته مدعی شدند که مذاکرات محرمانه تهران- واشنگتن، در پایتخت یکی از کشورهایی اروپایی در شرف انجام است و ثمره هاشمی از سوی احمدی‌نژاد و ویلیام پری از سوی اوباما قرار است با هم مذاکره کنند. در همان ابتدای طرح چنین شایعه ای، مشاور رئیس جمهور به تکذیب آن پرداخت و گفت: "من هم این موضوع را در سایت‌ها دیدم اما از چنین ماجرایی اطلاع ندارم."

دامن زدن به این شایعه با دستاویز قرار دادن اخبار مبهم از منابع غیر قابل استناد آمریکایی در دستور کار رسانه ها و چهره های سیاسی جریان مخالف دولت قرار گرفت و با توجه به اینکه دولت نهم چه در سیاست خارجی و چه در سیاست داخلی اصل را بر شفافیت نهاده، ثمره هاشمی با تکذیب دوباره این شایعات تاکید کرد: هیچگونه مذاکره رسمی و غیررسمی بین اینجانب و آمریکایی‌ها انجام نشده و کسی از ایران دستورالعملی برای مذاکره نداشته است.

مطبوعات و سایت های منتسب به جریان دوم خرداد البته مانور بسیاری بر چهار دوره نشست مورد نظر رسانه های آمریکایی داشتند که ثمره هاشمی، مشاور ارشد رییس جمهور در این باره نیز به صراحت گفت: در سال جاری چند نشست با عنوان «بررسی روابط ایران و غرب» تشکیل شد و عده‌ای هم از ایران شرکت کردند. در این جلسات از روسیه، کانادا، انگلیس، هلند، اتریش ، آمریکا و ... هم عده‌ای حضور داشتند و هر کسی نظرات و پیشنهادات و تحلیل خود را ارائه می‌داد. این جلسات فرصت مناسبی بود تا طرف‌های ایرانی هم اصول سیاست خارجی را تبیین و تشریح کنند و به شبهه‌افکنی‌های معمول در زمینه‌های مختلف پاسخ دهند و در عین حال سوالات اساسی پیرامون بی‌عدالتی‌ها، لشکرکشی‌ها و تولید و توسعه سلاحهای هسته‌ای و غیره را مطرح نمایند. شرکت‌کنندگان آمریکایی‌ به عنوان دولت آمریکا در این جلسات حاضر نبودند، بلکه هر کدام تحت عنوان خودشان از جمله استاد دانشگاه، کارشناس، مدیر موسسه تحقیقاتی و... شرکت کرده بودند.

آنچه که موجب ذوق زدگی مخالفان دولت در پر و بال دادن به شایعه مذکور شده بود تفاوتی بود که به زعم خود در دیپلماسی دولت نهم در عرصه گفتار و عمل یافته بودند. دولت نهم از همان ابتدا مذاکرات پنهان را کنار گذاشته و با این استدلال که مردم محرمند تمامی بازی های دیپلماتیک خود را رو انجام داده است؛ این موضوع را در نگارش نامه های دکتر احمدی نژاد به سران کشورها، مردم آمریکا، رهبر کاتولیکهای جهان و ارسال پیام به باراک اوباما می توان به خوبی مشاهده کرد. همچنین در موضوع هسته ای نیز اصل در سیاست خارجی دولت نهم شفافیت و صداقت بود به گونه ای که همین رویه طرفهای غربی مذاکرات هسته ای را دچار سردرگمی کرده بود. غربیها در مذاکرات هسته ای عادت کرده بودند که از طرف ایرانی امتیازهای پیدا و پنهان بگیرند که با روی کار آمدن دولت نهم و پیگیری موضوع هسته ای از سوی این دولت، دروازه امتیاز دهی یکسویه بسته شد.

واقعیت این است که برخی گروهها در جریان دوم خرداد همواره در آستانه انتخابات متوسل به جلب حمایت خارجی البته به صورت پنهان شده اند و هر بار که روابط پنهان آنها فاش شده، به دلیل تعارض با روحیه استقلال طلبی و آزاده خواهی مردم ایران بازخورد بدی در میان مردم داشته است، دیدارهای برخی سران احزاب در آن طیف سیاسی با سفرای کشورهای غربی از جمله انگلیس و همچنین درخواست آنان برای حضور ناظران بین المللی نمونه هایی از این روابط پیدا و پنهان است.

مذاکره مخفی، نامه نگاری پنهانی و امتیاز دادن های پشت درهای بسته اما شگردی است که مخالفان دولت در زمان در اختیار داشتن دولت بسیار مورد استفاده قرار داده اند؛ رسوایی دولت سابق پس از افشای نامه 2003 نمونه بارز این رویکرد در سیاست خارجی است. دنیس راس، مشاور روسای جمهور آمریکا در امور ایران با افشای این نامه در مقاله ای نوشته بود: "تاریخ نشان داده است که ایران در پاسخ به فشارها و تهدیدهای خارجی اقدام به محدود کردن اعمال خود کرده و تنها در مواقعی که صلاح دانسته، روی به اجرای عملی آورده است. برای مثال در سال 2003 پس از نابودی ارتش عراق توسط نیروهای امریکایی، ایران که نتوانسته بود طی 8 سال جنگ به این کار نایل شود، به سرعت از طریق سفیر سوئیس در ایران پیامی به واشنگتن ارسال کرد تا با این کار نگرانی های امریکا را درباره برنامه های تسلیحاتی تهران و حمایت ایران از حزب الله و حماس تا حدی کاهش دهد. صادق خرازی که این پیام را تنظیم کرد، سال پیش گفت بیم و هراس های مقامات ایران در آن زمان، آن ها را مجبور کرد دست به این کار بزنند."

در موضوع هسته ای نیز دولت اصلاحات رویکرد مشابهی را اتخاذ کرد؛ امتیاز دادن های پنهان، متوقف کردن فعالیت‌های هسته‌ای، به گونه‌ای که از هراس غربیها خود داوطلبانه جلوی سرعت پیشرفت در فناوری هسته‌ای را گرفته و تمامی اطلاعات در هزاران صفحه تقدیم غربیها شد.

گرچه همانطور که پیش بینی می شد خبرسازی ها در باره مذاکره پنهان دولت نهم با آمریکا هم از سوی ایران و هم از سوی آمریکا تکذیب شد اما در روزهایی که مانور رسانه ای جریان دوم خرداد بر این موضوع تمرکز یافته بود اظهار نظرهای عجیبی از سوی برخی چهره های این جریان صورت گرفت از جمله داریوش قنبری، سخنگوی فراکسیون اقلیت گفته بود: "دوران دیپلماسی پنهان مدت هاست در دنیا به پایان رسیده ...پنهان کاری ها نگرانی ما را افزایش می دهد که مباداین گفتگو ها در جهت منافع ملی ایران نباشد."(!)

ادعای نگرانی برای منافع ملی در حالی است که آنها نشان داده اند به دلیل وفاداری شان به منافع غربیها و امتیازهای داوطلبانه و یکسویه ای که به آمریکا و غربیها می دهند همواره مود اعتماد غرب بوده و در آستانه هر انتخاباتی از آنها حمایت کرده اند. هرچند که در این سو سعی می شود به دلیل بازتاب بدی که در میان مردم دارد جلب حمایت به صورت مخفی صورت گیرد اما در سوی دیگر به دلیل عدم پنهانکاری از طرف مقابل این حمایت ها بعضا علنی و رسانه ای شده است. اوج حمایت غربیها از اصلاح طلبان سخنان چندین باره بوش و اعلام این حمایت هاست که از سوی رهبر انقلاب به عنوان "لکه ننگ" از آن یاد شد.

این گونه حمایت ها محدود به این مقطع زمانی نمی شود، چنانچه شاهد بودیم در سال ?? پس از سخنان هتاکانه هاشم آغاجری در همدان و نامه استعفای طاهری اصفهانی از امامت جمعه اصفهان که توام با برخی سیاه نمایی ها و اهانت ها بود، جرج بوش بیانیه ای در حمایت از اصلاح طلبان و دانشجویان آشوب گر صادر کرد که البته مورد استقبال برخی اصلاح طلبان قرار گرفت.

جریان دوم خرداد اینک با قرار گرفتن در آستانه انتخابات ریاست جمهوری درصدد است از همان نقاط آسیب پذیر خود به دولت نهم نیز آسیب برساند، یکی از این نقاط هم تمایل به روابط پنهانی با غربیها است از از نظر افکار عمومی مذموم بوده و موجبات بی اعتمادی عمومی به آنها را فراهم آورده است. آنها اینک می خواهند دولت نهم را آلوده به مخفی کاری در سیاست خارجی نشان دهند در حالی که کارنامه شفاف دولت نهم جایی برای پنهان کاری ندارد و اساسا اگر چنین بود، حامیان غربی اصلاح طلبان برای ضربه زدن به دولتی که هرگز تمایل به تکرار شدن آن ندارند این روابط پنهان را افشا می کردند.

منبع